Woodside, ons vrijwilligerswerk.... Waar zal ik is beginnen. Ik heb zo ontzettend veel te vertellen! Ten eerste dat ik straks met pijn in mijn hart afscheid zal moeten nemen van een heerlijke groep lieve, schattige, ondeugende kindjes die mijn hartje hier gestolen hebben. Morgen zal onze laatste dag zijn en daar kan ik nu al om huilen. In die 4 weken hebben we zoveel meegemaakt met ze. Ik ben erg blij dat ik dit avontuur ben aangegaan en dat ik iets goeds heb kunnen doen. Ik kan het iedereen aanraden!

Maar voordat ik vertel over ons werk zal ik beginnen bij de aankomst van ons nieuwe gezin. Moeder Elaine stond ons om 4 uur al op te wachten in haar tijgerlegging; Daar zijn mijn nieuwe kindjes. Ik ben zo blij dat ik kids uit Holland krijg dit keer! Een heerlijk mens. we hebben de hele avond zitten kletsen om elkaar wat beter te leren kennen. Ook leren we onze nieuwe broertjes kennen. leuke gasten. Onze oudster broer Lance is de dj van Dubliner, mijn favoriete bar in Longstreet... Waaaaaa dat is te gek! We merken al dat deze maand een heftig druk maandje zal gaan worden, iedereen houd wel van een drankje en wat gezelligheid in huis. De dag erna starten we op woodside. Wewe krijgen een rondleiding en we mogen zelf kiezen waar we willen werken. Er word ons verteld dat de meeste vrijwilligers werken het dagcentrum aangezien de afdelingen zwaar zijn. Nou dan kennen jullie Ike en Pep zeker nog niet, we kiezen uiteraard beiden voor een afdeling. Beide op een andere groep. De eerste dagen hebben we echt last van een cultuurshock. af en toe kon ik wel huilen om te zien hoe het hier aan toe gaat. hoe goed we het in nederland eigenlijk hebben en hoe weinig ze hier hebben. Nu ben ik ook wel emotioneel aangelegd maar dit is echt triestom te zien. Met een brok in mijn keel vraag ik af en toe waarom er op een bepaalde manier gewerkt word, waarom zitten de kinderen de hele dag in een rolstoel voor detelevisie geparkeerd?? Waarom dragen ze geen luiers maar handdoeken? Hoe kan het dat deze kinderen zo vergroeid zijn Niet weten hoe ze moeten puzzelen of knutselen? waarom eten ze niet zelf of leren ze dit niet? Hoe vinden begeleidsters zelf dat ze werken?Mijn hulpverlenershoofd slaat echt op hol hier. Binnen een maand kan ik niet veel veranderen, maar ik ga het wel proberen is mijn gedachten ;-) Ike en ik stellen samen wat plannen op voor de komende weken. zo proberen we iedere dag wat kinderen naar buiten te krijgen, even naar het park, een wandeling, bioscoop, lunchen enz. Eer dat alles is geregeld op zo een groep om kinderen uit te krijgen.... oh oh oh, soms lach ik me rot over wat ik zie gebeuren. Maar goed, wijproberen de uitjes iedere dag te doen en het resultaat is blije kinderen die kapot zijn van een dagje uit. heerlijk! Hier doen we het namelijk allemaal voor!!! De eerste week hadden we het dus pittig gehad, maar dat weerhoud ons er niet van om ook leuke dingen te ondernemen. Wat moet je doen alsje in Zuid afrika bent? natuurlijk, de Table Mountain! en dan niet met een karretje naar boven, maar lekker lopend. Ike en ik gingen kapot op die berg maar we gaven het niet op. twee en half uur omhoog en 2 uur naar beneden. best netjes. Boven was het prachtig, ongelooflijk mooi. samen even een fotoshoot gedaan en weer aan de slag om beneden tekomen.Voor ons eerste vrije weekend stond Stellenbosch op onze planning, met andere woorden; wijn drinken, heel veel wijn drinken. Dit begon op zaterdagochtend 11 uur. we waren samen met een frans meisj. we bezochten 4 farms, maar na de eerste waren we al aan het giechelen. omdat we met een klein groepje waren kregen we de wat duurdere wijntjes. ik ben helemaal om voor de droge rode wijn vanaf nu. na deze proeverij zijn we door gegaan in dekroegen van stellenbosch zelf, de gemiddelde leeftijd hier was 16.... Maar het was ons niet aan te zien dat we veel ouder waren zeg maar. De dag erna wisten we wel dat we echt geen 16 meer zijn, pffff zwaar dagje! lekker shoppen en biosjegedaan. de 2de werkweek ging van start. Ricardo, is toch echt nu al mijn favorietje. altijd vrolijk en op zijn manier aan het zingen. Ricardo is 13 jaar, kan niet praten maar hij begrijpt je heel goed. wanneer hij mijn stem hoort kijkt hij lachend op. ricardo heeft geen familie, is als baby bij het afval neergelegd en gevonden... Hoe zielig. Deze maand ga ik die jongen is extra aandacht geven. We zijn naar het winkelcentrum geweest en ik heb daar een rode jas voor hem gekocht, dat staat zo schattig bij zijn donkere huidje. Hij ziet er zo stoer uit in die jas, muts erbij en ricardo is klaar voor de winter hier. We halen hemuit zijn rolstoel voor op het springkussen, hij vermaakt zich prima, heerlijke glimlach op zijn bekkie. Op de weg terug valt hij in slaap van deze dag... Ike en ik merken dat we ons steeds meer thuis gaan voelen op het werk. ook gaan we de begeleidsters meer begrijpen. ze doen ook echt wel hun best en proberen er het beste van te maken met de middelendie ze hebben. Het is donderdagavond en onze dj broer nodigt ons uit om naar de bar te komen, tuurlijk doen we. Dus om 10 uur lekker aan de hunters, resultaat; om 12 uur al knetter lam. Lekker dansen, ik ga niet op de details van deze avond in.... Maar het is zeker een avond die wij nietsnel zullen vergeten.Nou hadden we voor die vrijdag ook nog is een drukke planning dus dat werd een zware dag op werk. we gingen een dagje op het activiteitencentrum werken. we zagen namelijk vaak dezelfde activiteiten voorbij komen daar en dachten, dat kunnen wij beter ;-) Met de kinderen een aquarium gemaakt, sambaballen en ook nog is pannekoeken versierd en uiteraard alles opgeget. Het weekend stond weer voor de deur, moeders vind het leuk dat we zo actief zijn maar mist ons toch ook wel in de weekenden. wat wij vooral missen is haar avondeten. ze kan namelijk heerlijk koken! iedere avond verrast ze ons weer. Maar goed, het weekendprogramma was Cape point. Ike en ik hadden ondertussen een auto gehuurd dus konden gaan enstaan waar we wilden. We sliepen in simon\'s town. zaterdag dus naar kaap de goede hoop, mooie routes gelopen daar. In simons town is niet heel veel te beleven, maar we hebben ook alle energie nodig voor overdag, dus heel erg is het niet. lekker uit eten, wijntje en tukken maar. Zondag weer vroeg op want we gaan touren. Ike rijden, Tomtom die navigeerd en pat die zingt... Dat laatste word tovch niet heel erg gewaardeerd door ike, letterlijk; hou is op met die kraaienstem! Pinguins, struisvogels,slangenfarm, we genieten van alles wat we tegenkomen onderweg. Hoogtepunt van deze dag was toch wel de struisvogels en Ike zijn blijdschap daar. op een schaal van 1 tot 10 was dit een 12! Hij mocht ze zelfs eten geven. die jongen zijn droom kwam uit, haha! Na deze heerlijke zonnige dag doorgereden naar het centrum van Rondebosch, onze stad... voor een filmpje. Daarna slapen want de rest van de week gaat de wekker gewoon weer om 7 uur. we zitten op de helft, de tijd vliegt voorbij. In week 3 lukt onze planning met activiteiten ook weer prima. iedere dag maken we wat kids blij. het leuke is ook dat wanneer we binnen komen ze op ons af komen rijden om ons te begroeten. Degene die kunnen praten vragen wat gaan jullie doen vandaag? met andere woorden; neem me meeeeee!! Soms vragen we ook wat wil je doen? wandelen is dan het antwoord. wandelen vinden ze al heel wat dus... Op woensdag stond er een uitje gepland voor 40 kids. als je ziet hoe dat hier georganiseerd word. haha geweldig! Ik ben zelf een behoorlijke autist en kan slecht tegen chaos, wil graag alles in handjes hebben. dat moet ik hier loslaten..... Dus ik kijk en doe wat me opgedragen word. uiteindelijk komt ook dan alles in orde. Ik kan wel echt van die begeleidsters genieten, op 1 of andere manier kunnen ze allemaal zingen en dansen. zo leuk op zo\'n dag. dan zijn ze ook allemaal in de weer met de kids, zoals het hoort! we gaan naar een speelpark. alle kinderen uit hun rolstoelen, kruipen, spelen, zingen, op luchtbedden, van glijbanen. een GEWELDIGE dag. iedereen blij, we hebben genoten.Ike en ik zijn toe aan een beetje reizen dus we nemen een lang weekend vrij. we gaan met de auto naar Witsand en daarna naar Hermanus. Zelfde als daarvoor; Ike rijd, TOMTOM navigeerd en ik bler mee met onze cd\'tjes; R Kelly, Rihanna en Toni Braxton knallen door de speakers. Wanneer het Ike even te spannend word draaid hij de muziek uit, neus op het voorruitje zweetaanvalletje en dan gaat alles weer goed. hij brengtons toch maar overal he. Onderweg naar Witsand worden we stopgezet door de politie, controle voor rijbewijs. Ike was in de tijd van zijn rijbewijs iets ronder in zijn gezicht.... nu komt het leuke van het verhaal. De blik van die agent; Is that you?????? Hahahahaha Ik kwam niet meer bij. Mijn avond kon niet meer stuk. Ik heb Ike gerust gesteld dat het eigenlijk een compliment is en dus konden we weer verder. Bij aankomst hebben we me toch een huis gehuurd! Mega groot, met een bad. Ik ben zoooooo blij! Heerlijk geslapen. Dag erna uiteraard weer een vol geplande dag. we hebben Witsand is even uitgelopen. op het strand met een boekje gelegen, wat hebben we het toch slecht! Voor de avond boodschappen gedaan en filmpjes gehuurd en heeeeeeul veel wijn! wat een heerlijk gezellig avondje. Zondagochtend rijden we naar Hermanus, lekker door het stadje geslenterd en samen gekookt. In de avond poolen en hunters. De volgende dag lopen we een route van zo\'n 30 km. we waren echt trots op onszelf. we hebben ook zoveel geluk met het weer. lekker zonnetje, maar niet te warm. het is hier namelijk \' winter\' . de bedoeling van deze tocht was ook walvissen te spotten. resultaat; 0 visjes gezien. haha! waarschijnlijk zijn we iets te vroeg in het jaar. In de avond hebben we onszelf verwent met een etentje. Maandag stond eigenlijk robben eiland op het programma maar helaas was het vol voor die dag. wat doe je dan? juistum; shoppen maar weer. In de avond terug naar ons moedertje voor deze maand. ze zegt dat ze een beetje verdrietig is, want we zijn er nog maar 5 dagen. Pffffff..... tijd is voorbij gevlogen! Niet normaal!! Maar goed, laatste weekje werken. het is slecht weer deze week, balen! We hebben dus veel binnen gespeeld met de kinderen. wat ik wel even goed vond was dat de manager aan wie wij hadden aangegeven dat kinderen in een rij voor de tv zetten niet echt van deze tijd is kwam kijken op de groep. ze gaf de begeleidsters opdrachten; Haal deze kinderen uit hun rolstoel en speel met ze. Waarom zitten ze voor de tv? Yesssss! dat bedoelen wij nou ook al 4 weken te vertellen!! Zal het dan toch een beetje doorkomen? Ik hoop het.... Vandaag hebben we een muurschildering gemaakt, we zijn nog best onder de indruk van het resultaat. Daarna zijn we gaan shoppen voor de kinderen. iedereen was zo dankbaar dat we dit hadden gedaan. het kost voor ons bijna niks en we maken er andere blij mee, goed gevoel! morgen onze laatste dag, we willen naar de bioscoop gaan met een paar en lunchen. Met 1 begeleidster hebben we alle activiteiten ondernomen. Nazley. Zij geeft 1 op 1 begeleiding aan Amy. Haar zullen we morgen ook in de watten leggen, een geweldig mens. die goed weet waar ze mee bezig is. Ze wil graag voor zichzelf beginnen en ik hoop van harte dat het haar zal lukken. Verder gaan we morgenavond ons moedertje nogmaals bedanken met een etentje.Verder hebben we voor komende dagen nog wat laatste dingen die we willen doen; robben eiland, musea\'s ed. Vanavond nog maar is de club bezoeken. Want daar zijn we ook wel weer aan toe.

Ik ga mijn verhaal afsluiten, ik denk dat ik het meeste wel verteld heb.... Ike is ondertussen klaar met sporten en mijn chocolade reep is ook op ;-) Gaan nog even de sauna in en ons dan klaar maken voor een heftig dansavondje. Nog maar 6 nachtjes slapen pa en ma dan kunnen jullie me ophalen. ik weet namelijk zeker dat jullie de dagen aftellen. Ik heb hier een geweldige tijd gehad, een mega gave ervaring opgedaan, een beetje heel erg verliefd geworden op zuid afrika, leuke mensen ontmoet, mijn liefde aan geweldige kids kunnen geven, hopelijk wat werkervaring kunnen doorgeven aan begeleidsters en vooral heel erg genoten. We hebben geluk gehad met ons gastgezin, leuke broers en een lief moedertje (al kan niemand tippen aan mijn eigen ma natuurlijk)!! Ik en Pep hebben een geweldige tijd gehad die we nooit zullen vergeten...... Zal morgen een zwaar afscheid worden en dinsdag al helemaal.... Maar natuurlijk ook leuk om straks iedereen weer te zien! Dus vriendjes, vriendinnetjes en familie, tot volgende week!!!!! Dikke knuffels en kussen xxxx